سعید عوض پور؛ مسعود نوشادی
چکیده
ریزپلاستیک‌ها (میکروپلاستیک و نانوپلاستیک) در سراسر دنیا پراکنده شده‌اند و به عنوان یک آلاینده نوظهور و تهدید جدی برای محیط‌زیست به شمار می‌آیند. حضور آن‌ها در اکوسیستم‌های گوناگون به خصوص محیط‌های آبی نیز برای موجودات زنده بسیار خطرناک می‌باشد. بنابراین، یافتن یک فرآیند تصفیه کارآمد برای حذف ریزپلاستیک‌ها و یا توسعه و ارتقای ...
بیشتر
ریزپلاستیک‌ها (میکروپلاستیک و نانوپلاستیک) در سراسر دنیا پراکنده شده‌اند و به عنوان یک آلاینده نوظهور و تهدید جدی برای محیط‌زیست به شمار می‌آیند. حضور آن‌ها در اکوسیستم‌های گوناگون به خصوص محیط‌های آبی نیز برای موجودات زنده بسیار خطرناک می‌باشد. بنابراین، یافتن یک فرآیند تصفیه کارآمد برای حذف ریزپلاستیک‌ها و یا توسعه و ارتقای روش‌های تصفیه پیشین بسیار حائز اهمیت می‌باشد. از این رو جامعه علمی تاکنون تحقیقاتی را بر روی گزینه‌های مختلف تصفیه و حذف ریزپلاستیک‌ها به انجام رسانیده است. در حال حاضر فرآیندهای مختلفی از جمله فیزیکی، شیمیایی و بیولوژیکی توسط محققان برای حذف ریزپلاستیک‌ها مورد بررسی قرار گرفته است که در این میان، تعداد کمی از این روش‌ها دارای کارایی مناسب برای حذف ریزپلاستیک‌ها می‌باشند. فرآیند فیلتراسیون راندمان‌های حذف متفاوتی را از خود نشان داده است ولی دارای مشکلاتی همچون هزینه اولیه زیاد، گرفتگی غشاها و تعویض مکرر فیلترها است. فرآیند جذب و جداسازی مغناطیسی نیز به عنوان یک روش ساده حذف به شمار می‌آید، ولی افزودن جاذب‌ها ممکن است باعث آلودگی ثانویه گردد. همچنین فرآیندهای ترسیب شیمیایی و اکسیداسیون نیز ممکن است با مشکل مشابهی در رابطه با باقیمانده‌های مواد شیمیایی مواجه شوند. در مقابل، فرآیندهای تجزیه زیستی راندمان حذف پایینی را ارائه می‌دهند. لذا در پژوهش حاضر و در قالب انجام یک تحقیق مروری به بررسی تمامی فرآیندهای تصفیه ریزپلاستیک‌ها و بیان کارایی و مزایا و معایب این روش‌ها پرداخته شده است.